Elkorajn salutojn!
Hodiaŭ, la 1-a de novembro 2011-a, mardo, mi finis la revizion de la jena teksto. Temas pri unu el la leteroj, kiujn mi verkis celante, precipe, la diskonigon de ASOCIO KOOPERATIVO-ESPERANTISTA:
São Gonçalo, 21 de novembro de 2000.
Saudações, fraterna Alma querida!
"Por la Paco, pere de Esperanto!" (Pela Paz, através do Esperanto!).
Permita-me, inicialmente, o costumeiro esclarecimento: Somos coidealistas, porque você e eu colaboramos na construção de um mundo melhor, conquanto eu atue em um campo de trabalho talvez um pouco diferente, onde se unem o Esperantismo, o Cooperativismo e a Ação Social Beneficente.
Enquanto alguns poucos de nós se deliciam com os triunfos do Esperanto no âmbito da UEA (sigla internacional, em Esperanto, da Associação Universal de Esperanto), com sede na Holanda, ou no âmbito da Liga Brasileira de Esperanto, com sede em Brasília, ou na Internet, o Movimento Esperantista a nível local, salvo possível exceção, sobre a qual não estou informado, sofre uma impressionante falta de recursos humanos e financeiros, que prejudica, quando não inviabiliza, a nossa tarefa de transmitir à respectiva comunidade o legado amoroso e sacrificialmente construído por Zamenhof.
Somos, por acaso, incapazes de estabelecer um grau adequado de participação integrada no Movimento Esperantista a nível mundial, nacional, regional e local? É claro, que não!
A doação de alguns minutos de pensamento positivo, de prece, ou de algumas moedas, não levaria nenhum de nós à miséria: as gotas bem distribuídas pelas chuvas dessedentam o solo, a fauna e a flora, indiretamente alimentam a Humanidade ... e voltam às fontes ... para formar novas chuvas!
A propósito, Alma querida: O que provavelmente aconteceria se as gotas de chuva somente caíssem nos mares ?
Paz, saúde e prosperidade!
Fraternalmente,
Mi ĝin Esperantigis jene:
Saŭngonsalo, la 1-an de novembro 2000-a.
Salutojn, kara frateca Animo!
"Por la Paco, pere de Esperanto!" (Pela Paz, através do Esperanto!).
Bonvolu permesi al mi, unue, la kutima klarigo: Ni estas samideanoj, ĉar ci kaj mi kunlaboras en la konstruado de pli bona mondo, kvankam mi agas en laborkampo eble iomete malsama, kie unuiĝas la Esperantismo, la Kooperativismo kaj la Bonfara Socia Agado.
Dum kelkaj malmultoj el ni ĝuas la triumfojn de Esperanto en la agadkampo de UEA (internacia mallongigo, en Esperanto, de Universala Esperanto Asocio), sidejanta en Nederlando, aŭ en la agadkampo de Brazila Esperanto-ligo, sidejanta en Braziljo, aŭ en Interreto, la Esperanto-movado je loka nivelo, kun rezervo pri ebla escepto, pri kiu mi ne estas informita, suferas pro premiga manko de homaj kaj financaj rimedoj, kiu malhelpas, kiam ne malebligas, nian taskon transdoni al nia koncerna komunumo la heredaĵon ame kaj sinofere konstruita de Zamenhofo.
Ĉu ni estas, hazarde, malkapablaj starigi adekvatan gradon de integrita partopreno en la Esperantisma Movado je niveloj monda, nacia, regiona kaj loka? Kompreneble, ne!
La donaco de kelkaj minutoj da optmisma penso, da preĝo, aŭ de kelkaj moneroj, kondukus neniun el ni al la mizero: la gutoj bone distribuitaj de la pluvoj sensoifigas la grundon, la faŭnon kaj la flaŭron, malrekte nutras la Homaron... kaj revenas al la fontoj... por formi novajn pluvojn!
Oportune, Animo kara: Kion eble okazus se la pluvaj gutoj nur falos sur la maroj?
Pacon, sanon, kaj prosperon!
Fratece,
Ĉi tiu kaj aliaj miaj mesaĝoj estas en la retejoj:
http://esperanto.com/
http://pt.lernu.net/index.php
http://onklobidao.blogspot.com/
Fratece, Alcebíades (Onklo Bidao).
Nenhum comentário:
Postar um comentário